Ludwig van Beethoven

Ludwig van Beethoven urodził się 15 grudnia 1770 w Bonn, a zmarł 26 marca 1827 w Wiedniu. Kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. Beethoven po przeprowadzce do Wiednia uzyskał tytuł pianisty wirtuoza, a następnie wybitnego kompozytora. Mimo ze ok. 25 roku życia zaczął tracić słuch okazał wielka siłę ducha i tworzy dalej nawet wtedy gdy całkowicie ogłuchł. W historii muzyki stanowi centralną postać pogranicza klasycyzmu i romantyzmu. Jego twórczość wytyczyła kierunek rozwoju muzyki na cały XIX wiek. Światową popularność zawdzięcza Beethoven przede wszystkim swym dziewięciu symfoniom, choć równie przełomowe było znaczenie jego sonat i wariacji fortepianowych oraz muzyki kameralnej, przede wszystkim kwartetów smyczkowych. Muzyka Beethovena łączy intensywność uczuć z doskonałością formy; wyraża się w niej apoteoza wolności i godności jednostki, woli życia, heroizmu, zmagań z losem oraz radości i powszechnego braterstwa. Ten wybitny kompozytor skomponował wspomniane wczesniej symfonie których było 9, ponadto 5 koncertów fortepianowych, koncert skrzypcowy i potrójny na skrzypce wiolonczele i fortepian, 11 uwertur, opere, kantaty i uwory sakralne, utwory fortepianowe, kameralne i wielw innych dzieł. Najsłynniejszymi utworami Beethovena są ,,Oda do radości” i „ Dla Elizy”.